Tövbeliyim Ben

Rest çekip, feleðe koyarým posta.
Her gün ezilmeye tövbeliyim ben.
Kendini düþünen tüm kalleþ dosta,
Derdimi dökmeye tövbeliyim ben.

Bu gönül bahcemde eker biçerim,
Yalan ve doðruyu ben de seçerim,
Aþký gösterseler yandan geçerim,
Bir daha sevmeye tövbeliyim ben.

Ýsmini yazsam yar güneþ ve aya,
Kalýrdým bu yolda ben yine yaya.
Beni güldürmeyen yalan dünyaya,
Bir daha gelmeye tövbeliyim ben.

Aþk dediðin hecelersen tek hece,
Çözülmesi çok zor olan bilmece.
Seni böyle anýp her gün her gece,
Gözyaþý dökmeye tövbeliyim ben.

Herkesi ben özüm gibi sanmýþým,
Anladým ben çok yalana kanmýþým.
Üflerim yoðurdu, sütten yanmýþým.
Bir yuva kurmaya tövbeliyim ben.

Rastlamadým hiç sözünde durana,
Caným kurban tam hedefi vurana.
Yemin ettim o mübarek Kur-an’a,
Bir daha sevmeye tövbeliyim ben.

Remzi der ki, baktým ela gözüne,
Damla damla aktým girdim özüne,
Baþ döndüren þehvet dolu sözüne,
Bir daha inanmam tövbeliyim ben.

Sosyal Medyada Paylaşın: