ŞİİRİN EDEBİ
—“Ýnsanlarda bir takým ince, yüksek ve asil duygular vardýr ki insan onlarla yaþar. Ýþte o ince, yüksek, derin ve asil duygularý en çok duyabilen ve diðer insanlara duyurabilen þairdir.”
M. KEMAL ATATÜRK
Mecbur kalýp dinledim kerhen de alkýþ tuttum
Bir Edep yoksulunu sanatçý görenler var
Þiirimin içine birazda hiciv kattým
Ahlaksýz birisine çok deðer verenler var
Hayatýný zindanda meyhanede tüketen
Bazen týmarhaneyi bazen sürgün hak eden
Ömrünü ayyaþlýkla geçirip heba eden
Bir densizin peþinde huzura erenler var
Ýzzet onur haysiyet þairde yoksa eðer
Nasýl þeref daðýtýr millete verir deðer
Adaptan nasipsizler þiirde ancak söðer
Meclise destur ile saygýyla girenler var
Her türlü necis kelam þiire olmuþ esin
Þimdi o karanlýkta çýkar mý acep sesin
Sýratta dengen nasýl kesildi mi nefesin
Giþede asileri def gibi gerenler var
Ýçiyorsan bana ne keyif senin içersin
Kýzgýnlýðým din ile niye dalga geçersin
Sende her fani gibi HAK yanýnda naçarsýn
Mahþerde kara olan defteri dürenler var
Þiir diye yazmýþsýn hepsi belden aþaðý
Çöplüklerin içine serip yattýn döþeði
Rakýyý içmeyince hakir gördün eþeði
O hayvanýn hakkýný mahþerde soranlar var
Þair Ahmet diyor ki kokuþmuþ o dil ile
ATATÜRK ün ismini aðzýna alma hele
Toplum kurallarýný öðrenip çýk bu yola
Gün gelir pisliðini ortaya serenler var
AHMET SÝVRÝ
05/11/2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.