Senin kokunu duyunca Bütün hücrelerim tir tir titrerdi, Yüreðim ýpýl ýpýl hafiflerdi. Bir kokardýn, Bir kokardýn her aðustos güllerde... Þimdiyse var mýsýn, yok musun hiç belli deðil, Ýðreti duruyorsun yaban ellerde.
Bize uyku haram oldu gel gayrý, Bir acayip devran oldu gel gayrý!
Yollar uzak, aramýzda çaðlar var, Ben yorgunum aþýlacak daðlar var, Nasýl geleyim, deme. Malazgirt’ten Alparslan’la, Domaniç’ten Osman Han’la, Yýldýrým’la ve tufanla Gel sevdalým gel!..
Ýstiyorsan Ankara’dan Hacý Bayram yürüsün, Konya göklerini semâ bürüsün... Yetmez, dersen Köroðlu’nu minnetçi salayým; Yüz görümlüðü dilersen Yetmiþ bin can bulayým...
Tüm gönüller þâdân olsun gel gayrý, Mutluluklar harman olsun gel gayrý!
Bize acýmazsan etrafýna bir bakýn, Tuna ürkek, Meriç dalgýn akar. Her gece rüyasýna girer Viyana önlerinde yiten Kýzýlelma ülküsü. Nil’in dudaðý çatlamýþ, Çýkmadýk candan ümit kesilmez, der de Her yeni ilkbaharda kaybettiði bereketini arar. Yaðýz atlar kýyýsýndan su içende Üzerindeki yiðitleri birilerine benzetir de Hep seni sorar. Balkan öksüz, anasýndan ayrýlmýþ, Kafkas’ta kartallar uçmaz artýk, Kanatlarý kýrýlmýþ, Türkistan’ý sorma sakýn, Tam yürekten vurulmuþ...
Ata yurdu viran oldu gel gayrý, Dünkü uþak tiran oldu gel gayrý!
Beþik kertmeli yavuklu, bilesin ki; Tuna seni özler, Nil seni özler. Ölüme doludizgin gidip de gelmeyen yiðitler, Yedi kat arþta seyreyleyen þehitler, Üç kýta, yedi deniz, Yerde yürek, gökte yýldýz Hep seni özler...
Gözyaþýmýz ummân oldu gel gayrý, Hâllerimiz yaman oldu gel gayrý!