YOLCULUK NEREYE.

Bu dünya fanidir, gelip geçecek.
Karun gibi, zengin olsan, ne fayda.
Ecel þerbetini, herkes içecek.
Ömrünü geçirme, kýrda bayýrda.

Kibirle gururdur, insana düþman.
Tövbe de geç kalma, olursun piþman.
Uyaný kandýrýr, o melun þeytan.
Haramdan hileden, olmuþlar þiþman.

Ara ki bulasýn, hani doðruluk.
Devrimiz deðiþti, þaþýrdý insan.
Hak hukuk ararken, bizler yorulduk.
Ýþte böyle dostlar, bozuldu zaman.

Yolsuzluk ve rüþvet, sarmýþ devleti.
Bakýn ceplerini, dolduran ne çok.
Düþünmüyor kimse, yoksul milleti.
Aç yatanlar dolu, çalan çýrpan tok.

Býktý vatandaþlar, yalan dolandan.
Din, iman deyenler, kasa doldurur.
Deniz feneri var, sor Almanya’dan.
Adamlar parayla, yalý kondurur.

Gerçeði yazanlar, baský altýnda.
Vatan, millet deyen, ergenekoncu.
Ýran a döneriz, bizler yakýnda.
Ýftira atanlar, oldu doðrucu.

Vatandaþ uyansýn, ondan yazarým.
Can güvenliði de, kalmadý yurtta.
Tedbir almayana, bende kýzarým.
Canlý bombalar var, gezer sokakta.

Türkmendaðlý üzgün, dinlenmez sözü.
Gelecek karanlýk, böyle giderse.
Görmüyor gerçeði, milletin gözü.
Yolculuk nereye, bilen söylese.

HÝLMÝ CAN.
2.KASIM.2010.

(3033)

Sosyal Medyada Paylaşın: