Uzakken gün ýþýðýna
Gece örter yalnýzlýðýmý
Korkarým güneþin giz açýþýndan
Sarýlýrým kendime sýmsýký
Gözlerimi açmaya korkarým
Dipsiz kuyuda süzülür çýrpýnan sesim
Aðrýya, nefrete, kine dönüþür
Kan kokan duvarlara bakýp
Yüzümü yýkamaya korkarým
Sanýrým ki
Kirlenen zamanda
Akýp gider gözlerim karanlýklara
Sonra terleyerek
Uyanýrým düþler ülkesinde
Papatyalar hatýrlatýr
Hayatýn hala
Yaþamaya deðer olduðunu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.