Göç Zamanı

Göç zamaný geldi
Artýk mevsimlerden sonbahar
Kar yere düþmeden
Gökyüzüne uçar kýrýk kanatlý kuþlar

Aðaç dalýnda kuruyan son yaprak
Çaresizliðe kývranýr yüreðimdeki deli aþk

Kor düþtü sevdama sevgili kor
Sensizliðe týrmandým bu gece

Zifiri karanlýkta ateþ düþtü de bedenime
Son yolculuða çýkar gibi yürüdüm sessizce
Düzlüklerin yamaçla buluþtuðu yerlerden geçtim
Akasya çiçekleri çoktan dökülmüþ
Kuruyan yapraklarý gökyüzüne uçuþuyordu

Bir eylül sevdasýný sýrtýma yükledim sevgili
Sanki sonbahar yaklaþýyordu

Týrmanýyordum sevgili daðýn yamaçlarýna
Patika yollardan inadýna, inadýna yürüyordum ardýndan
Boz kayalarda parçalanýyordu bedenim
Yosun tutuyordu bir yaným kýraðý çökmüþ yüzeylerde
Gözlerim gözlerine dalýyor yürüyordum sevgili
Hasretin aðýrlýðý üzerime çöküyordu

Ey sevgili
Mavi gökyüzünün sonsuzluðu zirvede beni bekliyordu
Yetiþmek için akarsulardan geçiyordum.
Islana, ýslana
Sulara daldýkça ateþ çöküyordu üzerime
Alev, alev yanýyordu bedenim serin sulara dalýyordum
Susuzluktan çatlýyordu hasretine kar sularýnda yanýyordum

Yoruluyordum sevgili
Zülüflerin tel, tel kement oluyordu belime
Yapýþtýkça topraðýn üzerine zirveden kokun geliyordu
Attýðým her adýmda gözlerin gözlerimde aðlýyor
Yüreðimin ta ortasýndan ismin
Kuruyan aðaçlara kazýnýyordu

Bu durgun nefes son çýrpýnýþýyla zirvelere ulaþýyor
Gökyüzünün mavisi ile buluþuyordu, buluþuyordu ya
Uçan kanadý kýrýk kuþlarla son tango baþlýyordu
Alabildiðine gökyüzünün maviliðinde
Gözlerim gözlerinde aðlýyor
Göç zamaný baþlýyordu. Yüreðimden yüreðine

Sosyal Medyada Paylaşın: