Bilemiyom ki;
Garibanýz gardaþ, dayý yok bizde,
Yol alamýyoruz, vallahi düzde,
Þimdi artýk, yamuk olanlar gözde,
Biz demi yamulsak, bile miyom ki?
Bu makam da, kimin sözü geçecek,
Ya kabakçý, ya Bideze göçecek,
Müftü beyler, akrabasýn seçecek,
Biz ne yana gitsek bile miyom ki?
Ümidim kalmadý, þehre inmeye,
Takatim yok benim, artýk kanmaya,
Dolambaçlý, bu yollarda dönmeye,
Biz demi eðrilsek, bile miyom ki?
Yaþ kýrk dedi, görev yirmi yýl oldu,
Sabýr, sabýr dedik, vallahi, doldu,
Niksar ne yer imiþ, baþkent mi oldu?
Aþaðý bir türlü inemiyom ki?
Kur-an-ý okudum, olmadý dedi,
Böyle de azan hiç duymadým dedi,
Ýlahi okudum makamsýz dedi,
Kime muhtaç olduk, bile miyom ki,
Sesimiz çýkmýyor, suskunuz bizler
Söylüyorum ama, sökmüyor tezler
Garibaným Ýsa, daha çok gözler,
Daha ne söyleyim bilemiyom ki?
Þiirin hikayesi; 20 Yýllýk memuriyet hayatýnda bir türlü kendi ilçe merkezine tayinini aldýramayan garibanýn hikayesi.
BÝZÝ UÐRAÞTIRAN MÜFTÜLER UTANSIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.