AFFET

Ýncitilsem de, kimseyi incitemem,
Her suçu kendimde ararým, bilemem,
Gonca misali sana, bir þey diyemem,
Sen sevmesen de, ben kalbimden silemem.

Mazimizin hatýrýna affediver,
Bülbül gülü, deli gönül seni sever,
Saray kalbin, ustasýný söyleyiver,
Sevgilerin en üstününde bir gülüver,
.
Adýmlarým, karýncalarý ezmesin,
Yarataný görüp, ondan gücenmesin,
Suçlarýn hepsi ben de, ne diyen desin,
Artýk sevenler, birbirine küsmesin,

Dün verdiðim bir demet gül hatýrýna,
Boynum uzatýrým, iste satýrýna,
Duygular sýðmaz þiirin mýsrasýna,
Cezaya razýyým, Hakk’ýn rýzasýna.

Senin kadar inceden düþünemedim,
Odunluðuma say, bir delilik ettim,
Sevgiye layýk, eþsiz bir seni seçtim.
Affedersen, handaki her þeyden geçtim.

Gül de diken, ben de dil azap saçýyor,
Bülbül güle küsmüyor, yine konuyor,
Deþme ne olur, yaram tekrar kanýyor,
Hakk bile günahkâr kulun affediyor.

21/04/2001

dursun yeþil
Sosyal Medyada Paylaşın: