küçücük bir mumdum karanlýðýn tam ortasýnda herþeyden habersiz kendi halinde, yapayalnýz
sonra birgün ateþlendi fitilim sevindim... aydýnlýktý artýk heryer yanýbaþýmda bir vazo hemen altýmda bir tabak þikayet etmeden taþýyordu damlalarýmý herþey güzeldi de beni var eden eller yoktu kaybolmuþtu boþluðu aydýnlatmanýn da anlamý yoktu sonra yavaþ yavaþ büküldü boynum kamburum çýktý boyum kýsaldý ve nihayetinde eridim, bittim, yok oldum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
miameto Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.