KARA KIŞ OLDUM
Hangi suda yýkasam hüzünlerimi ,
Hangi daðýn doruðunda kurutsam.
Ve hangi rüzgara desem derdimi ,
Vurur düþlerimi bumerang gibi ...
Dallarýmda çýðlýk çýðlýða kuþlar ,
Bir göç mevsiminde umuda uçar .
Ellerim her eylül fýrtýnasýnda ,
Gözyaþýndan hazan yapraðý toplar .
Özlem sürgün verir yürek baðýmda.
Biçtikçe yeþeren yonca misali .
Her dalýþ vurgundur aþk deryasýna
Gönül ayrýlýðý seçti seçeli …
Sürgünüm sevdanýn tatlý diline ,
Hangi lisanla anlatsam derdimi .
Hasretim, sevgili kokan tenine .
Gözlerim yaðacak bir bulut þimdi ….
Hazýrken aþk için daðlar delmeye
Kuytusunda yaralý bir kuþ oldum .
Razýydým vuslatýn her bedeline ,
Baharý bekleyen kara kýþ oldum …
MELAHAT ÇETÝNKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
melahat çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.