GELME ÖLÜM

Gelme ölüm gelme,
Daha iþim var dünyada.
Gelme ölüm gelme,
Hazýr deðilim daha.
Ne yemiþlerin tadýný,
Ne denizin,
Ne suyun...
Alamadým doya doya.
Doya doya sevemedim bile.
Gelme ölüm gelme,
Daha hazýrlanmadým.
Hadi, torunlarý görmemem neyse de
Çocuklarým var
Büyütüp evlendireceðim.
Gelme ölüm gelme;
Onlarý yetim koymaya
Razý olmaz baba yüreðim.
Biraz daha izin ver bana.
Bir gün, bir gün, bir gün daha.
Bensiz kalmasýn sevdiceðim.
Sonra istersen gelebilirsin.
Ama sen gene isteme,
Dünyaya alýþamadan henüz
Sana alýþmamý bekleme ölüm.
Biliyorum;
"Vâde "diyeceksin,
"Emir "diyeceksin.
Geride kalanlarý düþünmeyeceksin.
Olur mu böyle,
Sen söyle?
Ben elliye merdiven dayamýþken
Doyamamýþsam býrakacaklarýma,
Onlar bana nasýl doyar?
Benden boþalan yere,
Sevdiklerim ne koyar?
Gel býrak peþimi ölüm.
Söz veriyorum sana,
Hazýr olduðumda
Kendim geleceðim.
Ýþte o zaman huzur içinde öleceðim.






























Sosyal Medyada Paylaşın: