ömür sayfalarýmda demlenir þu hayatým matemine yas tutarým zamansýz anýlarýn bekaretini yitirmiþ acýmasýzlýðýnda zamanýn kör kuyulara atýlmýþ yusuf gibiyim ömrüm
günahlarým sevaplarým diyerek geçip giden a nýn gölgesin de bir hasret tüter burnumda her nefesimde dem dem vurur sol yanýmda ömür sayfalarýmda demlenir hayat her dem
gül kokularýnla yýkanmýþ bahara yalnýz tarafým bir çok gemi geçmiþ þu deyanýn üzerinden bir azgýn kýsraðýn çiftesine vurulan gönüller o büyüyen hasretin gölgesinde her dem
boþluðun içine sýzmýþ cesaretimden yollar karanlýða uzayan hasrete sýzlayan sonlar her mevsim yaþanan hazanýn ortasýnda demlenir dururum ömrüme her dem
eðrisi olmayan yolun sonundaki aþk’a ömür bir zeytin dalýnda uzanan sevdalara aklým ziyadesinden öteye geçmeyen ömürümden kopan zamanla demlenirim dem ve dem
kim bilir ki kömür karasý zindanlara atýlmýþ durmaksýzýn inleyen o figân dolu nameleri basireti kesilmiþcesine vicdansýz muhabet demler dururum dem dem gönül esaretime
zafer çýðlýklarý içinde baðýrsan da nafile bugün kime kalacak ki anýlarýn örtülecek topraða bir nefese ne ömürler sýðdýrmaya uðraþýnda demlenir dururum boþa hebâ olan her anýma
bir hayat kahvesinin sevdalar ocaðýna girmiþ bahanesi kalmayan tükettiðin sohbet nefesin nidalara aldýrmadan küllenmiþ ateþine düþmüþ yanarým yangýnlara nefeslenirim her dem
Sosyal Medyada Paylaşın:
cennet cennet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.