gece sinmiþti üstüne vuruyor, yas tutan döþüne, berduþ caddelerin karanlýðý.
ve karanlýk bulaþmýþ sakalýna, elleri soðuk, silik renkli ceketi, sýðýnmak ister gibi, gümüþ renkli ortama.
buruþmuþ alnýna vuran çið damlalarý düþüyor üstüne kýþ baðlayan döþüne
uzun taþ döþeli bulvarlarý aþmak: daha da uzaklaþmak, uzun karýþýk, soðuk karanlýk duvarlarý.
zor geliyordu adama, anlamak.
uzaklaþtýkça yaklaþan, bir düþtü, ýþýktan arta kalan, bir sönüþtü, ne yana dönse gördüðü, gecenin üstüne düþtüðü bir ölüþtü, …sevda. sevdasýydý karanfil kokusu karanfil kokulu o duygu mil çekilmiþti gözlerine gecenin.
Geceden daha derin anlamamýþtý karanlýklarý anlamamýþtý yalnýzlýðý ta ki anlayana kadar… /sakýn! .../ gecenin rengini atmýþ sakalýn sýðýnamazsýn gümüþ renkli ortamlara kara sevdalara sakýn! dokunma dediler adama dokunma!