bazen alýp gitmeli baþýný
cebindeki umutlar ve
bir çift çorap yeter sana
bazen atmalý kurumuþ umutlarý þömineye
bu kýþ rahat geçer artýk
bizde yakýcak umut çok nasýlsa
sevmeden de yaþar insan deðil mi
inadýna sevmeli insan ruhunu
yaþamak için
yada terk edebilse
belki
baþka ruh seçerdi
ölmeli bazen özgürlüðe
hala çýplak ayaklý gece nazým abi
memleket isterdinya
orman gibi
hala istermiydin bilmem
ama
umutlar küçük bir çýban artýk
ülkenin baðrýnda
herkes sustu herþey sustu
daha bir arar oldum
seni ve senli çocuklarý
sustu artýk þarkýlar
ne zaman notalar döksek uðruna
yakaladýlar hepsini
daha kemanýn telinde yavruydular
’do’ yu önce astýlar
bizim ’fa’ hala kaçak
yaþýyor mu bilmem ama
bazen sesi gelir
unutulmuþ bir devrim þarkýsýn
nakaratýndan
düþünme artýk
ölüme miras kalmaz bu dünya
nasýlsa....
ertankorkuç
yirmialtýekimikibinon
nazýmhikmeteithafen yazýlmýþtýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.