Bak! Bugün sensiz ilk doðum günüm.. Özlüyor musun beni bilmiyorum. Ama ben..? ÇOK ÖZLÜYORUM.. Saðýma bakýyorum, YOKSUN. Soluma bakýyorum, SENSÝZLÝK. Ruh göðe yükselir ya, Kafamý yukarý kaldýrýyorum. Gözlerimi kýsýyorum yok. Kulak kabartýyorum, SESSÝZLÝK... Göremiyorum ama Ýçimde yaþýyorum... Göremiyorum ya; Belki de ondan bu özlemim, Biliyorum sen beni, YEDÝ GÖÐÜN ARDINDAN GÖRÜYORSUN! Özlemiyorsundur bu yüzden. N’oldu? Yine mi kýzdýn? ’’Olur mu hiç öyle þey!’’ ’’Sen benim yavrumsun’’ Dediðini duyar gibiyim. Rahat mýsýn oralarda? Mutlu musun? Biliyorum mutluluðumu istersin. Merak etme iyiyim. Yazýmý mý sordun? Biraz elimin titrekliði, BÝRAZ GÖZYAÞIMIN ENGELÝ... Sert duruþluyum bilirsin, Sana benzemiþim. Ama sana sökmüyor yine. Aðlýyor muyum; Þiir mi yazýyorum ÇÖZEMÝYORUM. Arkadaþým bakýyor, Gözlerimi kaçýrýyorum. Ayýp birþey deðil ama, Gözyaþlarýmý görsün istemiyorum. ACI MI? Deðil. GÜÇSÜZLÜK? Hayýr... Bu bir özlem sana karþý. Arada aynaya bakýyorum. Gözlerim þiþmiþ. KIPKIRMIZI... Üzülme birazdan geçer. Gelir yine o sevdiðin Gülen gözler. Evet... Bu þiiri yazabildim. Ama inan OKUMAYA CESARETÝM YOK... Bunu sen oku olur mu? Çünkü biliyorum, MELEK OLAN AÐLAMAZ...
RS
01.08.05 de vefat eden babama rahmetle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
buselik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.