Yozlaþmýþ duygular ,edilgen sefasýný sürerken,
Pespembe hayallerim vardý güncemde.
Etken yüreðim çaðladýkça her dem de
Bir fýrtýna bekler oldum aymaz sessizlikte.
Dizelerde anlatmaya çalýþtým gerçekleri,
Uyandýrmak için edilgen, aymaz yürekleri,
Nafile miydi çabalar, halen iþ baþýnda babalar,
Bizler sürerken edilgenliðin sefasýný, saðar ha saðar.
Yorgun düþtü dimaðým, ya da vurgun yedi kim bilir?
Þizofren dalgalanmalar baþladý, beynime iþledi kir.
Bu dert beni iflah etmez, dört kolluya bindirir,
Dil bile, dillendire, dillendire kendini sindirir.
Aydýnlýk mýydý yüreðim bilmem? Öyle dediler.
Ama ben hep anlattým onlar dinlediler.
Sonra yine bildiklerini okuyup, görmediler,
Görmediler, görmediler, görmediler.
Oysa, kapkara bulutlarý daðýtmak emeðin ellerindeydi
Deðersizdi emek, hakkýný vermeyince,
Bazen cýlýz bir ses olduk ! meydanlarda ince ince,
Ama hemen kapattýk aðzýmýzý sus! Diyince
Mapus damlarýna düþtü aydýn yürekler,
Týn madýk, sanki gönüllüydüler.
"Aldýrma gönül" tadýnda þarkýlar söyledik aldýrmadýk,
Acýyý bal eðledik, ama ilacýný bulamadýk.
Absürt talepler deðildi oysa istediðimiz.
Absürt olan aymazlýðýmýzdý aslýnda,
Bir bir kaybettik ,her türlü deðerlerimizi yýllar yýlý.
Gidenlere el sallarken, neler kaybettiðimizin olmadýk farkýnda.
Bazen , canýmýzla ödedik isyanýmýzýn bedelini,
Bilemedik, göremedik Cumhuriyet’in erdemeni,
Görmek istemiyorsak, beterin beterini,
Bir fýrtýna beklemeli umutla, kýrmalý; emeðin, yüreðin kaderini...
YÜREÐÝMDEN GELEN SESÝ HARÝKA YORUMLAYAN CAN DOST SÝTEMÝZ ÞAÝRLERÝNDEN
ERBÝL EFE DENGEL’E SONSUZ TEÞEKKÜRLER