İfşaat

Ýmandan kýt ama þöhrette iri;
Fýrsat bulduðunda dine bulaþýr.
Dünyayý kokuya boðarken kiri;
Kýbleyi bilmeden yöne bulaþýr.

Boþ teneke gibi gürdür tantana,
Esir edilmiþtir þöhrete, þana.
Öze sövmek için bulur bahane;
Ortaya bulaþýr, yana bulaþýr.

Bir kere doðru söz diyemez dili.
Küfrün vahþetine oynamaz kýlý.
Devranýn gönüllü Ebucehil’i;
Geçmiþime kýzar, güne bulaþýr.

Sevgisi yontulmuþ, sevdasý sahte,
Dostunu unutur, vefasýz ahde.
Cilasýna bakma, çürümüþ tahta:
Kýlýç kýlýðýnda kýna bulaþýr.

Ar, hayâ yoksunu savurur sözü,
Kýzarmayý bilmez, kösele yüzü.
Yüreðinde his yok, andýrýr buzu;
Bakýþý soðuktur, cana bulaþýr.

Tufani’ye asla tahammülü yok.
Nesebi belirsiz kökü, dalý yok,
Terle kazanýlmýþ dirhem malý yok;
Bir kene misali kana bulaþýr.


Kamil Durmuþ

Sosyal Medyada Paylaşın: