Karanlýktý dünyam.. Aydýnlýktan çok korkardým. Ne zaman ýþýk görsem,köþe bucak kaçardým. Derdimi karanlýk odama gömülüp duvarlara anlatýrdým. Derdime derman olmazlardý,çocuk gibi aglardým. ...Ve sen girdin kalbimin karanlýk odalarýna.. Bir kývýlcým tanesi gibi düþtün bagrýma. Nefes aldýkça büyüdün,ýþýk saçtýn odama.. Artýk ýþýktan korkmuyordum! Çünkü sen bir alev olmuþtun adeta. Artýk parlayýnca degil,sönünce agladý bu sevda.. Sevmek ne güzel seymiþ, Ferahlýk kattý bu acý dünyama. En güzelleriyle kazýdým hatýralarýma. Uyurken seni koydum baþucuma... Uyanýnca senle dogdum hayata..’
Onur Özdemir..
Sosyal Medyada Paylaşın:
séssizsair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.