Ölümü öldürdük biz gözlerimizde kirpiklerimize takýlý oklarla bin kez.. ölümü yaþattýk biz gölgelerimizde terkederken gövdemizi yaþam. Sevdayý yaþattýk biz dizelerde Þiirleþmeden solan bir gülün peþinde Kelebek kanatlarýna konan tozlarla ulaþtýk sonsuza renkleri dölledik evrende seninle..
Dönüþ yok dediler bu sancýnýn yürek yýrtýlmalarýndan dönüþ yok dediler parmaðýn tetiðe eriþtiði yerden dönüþü yitirdik kapý vurmalarýndaki beklemede dönüþü yitirdik duvar aralarýnda sancýlar büyüttük el yordamýyla doðrulmuþ devedikenine dönüþtü güller elimde beklemekten beklentiler bekleme bekle ne kaldý ki geride yaþanýlasý? her vuruþunda damarýmdaki ateþle gelen ölünülesi her suskunluðunda sözlerin Ölümü yitirerek ölümsüzleþemedik! Ve anlamini yitirdi dediler her türlü beklentiler! Bekletmeyi öðrenemedik! Bekledik bekle bekle görme gözü kara sevda
Volkan Kemal
Sosyal Medyada Paylaşın:
Volkan70 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.