SON GÜNÜM

Ýstemeye geldiler günün birinde
Seni sevdiðimi, ben diyemedim.
Ýçeri girdi biri, çiçek elinde
Meðer sonummuþ o gün, ben bilemedim.

Baþta laf dinlemeyen zâlim bir baba
Gönlü satýn alýr mý mal, mülk ve para!
Aklýma hoþ gülüþün, düþtü bir ara
Sel oldu gözyaþlarým, ben silemedim.

Meþhurdur büyüklerin acý kahvesi
Kahveden de acýymýþ hayat sahnesi.
Duyuldu içeriden, zâlimin sesi
Ayaklarým gitti de ben gidemedim.

Onlar sohbet ettikçe, kanadý yaram
Ne olurdu sanki, ölseydim o an!
Gözlerim dolu dolu, baktýðým her an
Büyüdüm gözlerinde, ben bitemedim.

Baþlýk parasý gibi, nefretim nice
Rabbime dua ettim, aðladým gece.
Hayâlin karþýmda, durdu öylece
Ellerimin tersiyle, ben itemedim.

Razýydým seninle ben her acýya
Mecbûr edilmek çok zor, bir yabancýya.
Hayallerim dönüþtü büyük sancýya
Mutlu-mesut günlere, ben gelemedim.

Aklýmda hep sen vardýn, elimde yüzük
Ne gelirdi elimden, kaderim çizik
"Sebep sensin" diyerek, suçlama yazýk
Hâlimi sordular da ben mi demedim!

Nasýl bir kaderdir bu, yüreðim þaþkýn
Umutlarým kaybolmuþ, sevdamsa taþkýn
Gönlümü kor misâli, yakarken aþkýn
Kendi kaderim kendim, ben çizemedim.

Saygý duyan mý vardý mâsum bir aþka
Önemli olan neydi paradan baþka!
Virâneden çýkýp da girsem de köþke
Mutluluk þarâbýný ben içemedim.

Boþver be sevdiceðim, yüreðim yansýn
Þunu bil ki; gönlümde, son bulmayansýn.
Bizi bu hâle koyan, zatlar utansýn
Böyle olmasýný, ben dilemedim!...

SEDA KOCATÜRK

Sosyal Medyada Paylaşın: