ÂDEM BU DEM
Yaratýlan her þeyi, sevdik onun yüzünden,
Nasýl selam olmasýn? þeytana da cine de.
Özümde nur parladý, Onun nurlu özünden,
Sevgiyle ýþýk tuttuk garaza da kine de.
Sonsuzluðu kodlamýþ, B ya meyil eyledik,
Ýsmi Allah olaný, Allah ile söyledik,
Sonra Rahman Rahim’i bir gönülde eðledik,
Ondan yakýnlýk gördük, imana da dine de.
Bizim için yaratmýþ, cennet denen bu baðý,
Arafat’ta kurulmuþ, irfaniyet otaðý,
“Sen eþrefi mahlûksun” dedi Rabbin dudaðý,
Hem de yemin ederek zeytine de tine de.
Topraklardan yoðurup mazhar kýldý celale,
Sevgi nedir bilmezken, âþýk etti cemale,
Esmalarý öðretip, erdirince kemale,
Aþaðýya indirip dolaþtýrdý mine’de.
Gönülden gelen sesle, bildirildi suçumuz,
Kurban olup can verdi, Benlik denen koçumuz.
Elif iken küçüldü nokta oldu uçumuz,
Dün arife olurken, bayram dendi güne de.
Ýsnat dolu daðlarý, þahadetle yýkýnca,
O kutlu beldelere, veda edip çýkýnca,
Baþ gözünden kurtulup, can gözüyle bakýnca,
Kesreti vahdet gördük, Tek Bir dedik bine de.
Mademki indirildik, aþaðýdan aþaðý,
Þemsi Zat’la sararsýn, her bir gönül baþaðý,
Ýnsana kulluk gerek, beygirlere kaþaðý,
En nihayet beþeriz, kusurluyuz yinede.
Bu yol Rasulullahýn gittiði tek Hak yoldu,
Sadrýmýzdan yarýldýk, gönle inþirah doldu,
Tevhitte; evvel, ahir, zahir, batýn cem oldu,
Yârden baþka ne olur? Þu yaralý sinede.
27.10.2010…Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.