hani hep ilk günü yýllar yýlý ötesi. ekilen tohum gibi, sevecegim demiþtin. ne oldu da degiþti. kurudu hep ç,içekler tüm mevsimler kýþ oldu. nasýl kurudu aþkýn. cevabý çok sorular, hep gecelere kaldý. geceler bir piç, sabahlarý dogurdu. yine geceler hakim dogmayan sabahlara. yanmýyor ýþýklarý, tutuþan b edenlerin. þimdi herkes bir yerde, nerde, nasýl, kiminle, kýrýlan þafaklarýn kýrýntgýlarý yerde. ben bu þartlar içinde ihanet çemberinde parçalanan ruhumla artýk sev emem seni. gittin, artýk hiç gelme, arayýp, sormada hiç görme yalnýzlýgýmý býrakta parmaklýklar tek dostum kalsýn benim. gardiyan gözlerime çekerken millerini, kör olan gözlerimi ihanetinle açtým. sýrtýmda falakalar bin türküyü söylerken ihanet türküsünü kanlý dudagým söyler. isa gibi gerildim,sevdan çarmýhlarýnda, çakýlan her çivide bir parçam ölüyordu, bin çivide çakýldým, çarmýhlara gerildim, b en çarmýhlarda degil, ,hanetinle öldüm, ben b u ölü ruhumla, asla sevemem seni.
atilla durukan
Sosyal Medyada Paylaşın:
atilla durukan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.