Aslýnda sevmiyorum, acýklý bir vedâyý
Her vedâ, fedâ eder, hasrete bu gedâyý
Hele kitaptan vedâ, hepsinden daha acý
Anlatamýyorum ben, bu tuhaf inziâcý
Vedâlarýn en zoru, bekliyor beni þimdi
Yatakta kitaplarým, yirmi yýllýk eþimdi
Onlarsýz hiç girmedim, sýcacýk yataðýma
Onlarsýz þu baþýmý, koymadým yastýðýma
Yatak örtülerimde mürekkep izleri var
Simsiyah lekelerde, kitabýn gizleri var
Kitaplarla seviþen, cilveleþen bir manyak!
Arkasýndan gözlerden iner ince bir saðnak
Fikir yaðmur indirir yanaðýma hýþ diye
Sayfalar da hýþýrdar kulaða pýþ pýþ diye
Kitaplarla uyuyan bir çocuktum her gece
Bana ninni söylerdi, cümleler hece hece
Hep onlar anlatýrdý bana güzel masallar
Hayalde yeþerirdi düktüðüm o hazallar
Küçük dünyam yemyeþil, pembe ve eflatundu
Emekleyen aklým da kitaplara tutundu
Onlarla büyüdüm ben ve onlarla öldüm hep
Kitapla aðladým ben ve kitapla güldüm hep
Onlar oyuncaðýydý bu utangaç çocuðun
Saklanýrdý içine, kitap denen kovuðun
Bazen orda aðlardý; ama duyan olmazdý
Kitaptan baþka kimse kucaðýna almazdý
Kitaplarýn kovuðu, doðduðum gerçek rahîm
Onlarsýz dünya bana, ruhuma tam bir cahîm
Benim lunaparkýmdý kitaplarýn dünyasý
Orda deðiþti birden þu aklýmýn kimyasý
Soner çaðatay 27.10.2010 / Wuppertal
Kelimeler:
Cahîm: Cenennem
Gedâ: Köle
Ýnziâc: Güçlük, zorluk, rahatsýz olma, karýþýklýk, kargaþa