Burasý bir mezarlýk, buranýn çýkýþý yok, Burasý bir mezarlýk, bedeni yakan tarla... Burasý bir mezarlýk, surun sesini bekler, Burasý bir mezarlýk, iþleri var kantarla...
Büyülü dünyalardan þifreler ararsan gel, Name name her bir tanesi hat þaheseri. Uçurum baþýndaki yön levhalarý gibi, Hep hayat düsturu, hep nasihat þaheseri.
Her biri saðlýðýnda hayata vurmuþ damga, Þurada yatýyorlar, gelir sanki nefesler, Hayat bulmuþ gibidir, þu taþlarýn baþýnda, Çürüyen ne sarýklar, ne kavuklar ne fesler...
Bakýn toprak ve taþtan oluþan bunca tümsek, Bunlar birer mezardýr, sanmayýn içi kuru; Kimisi bir bahçedir cennet bahçelerinden, Kimisi cehennemin bilmem hangi çukuru.
Þu ihtiþamlý mezar, bakýn nasýl da süslü, Her tarafý donanmýþ rengarenk sýk sýk ýþýk. Ýçi de böyle ferah mý acaba bilinmez? Belki öyle, belki de, üstü basýk sýkýþýk.
Bakýn þu azametli mezarda yatan kiþi, Acep kaç masum ezdi, öptürüp eteðinden? Yahut da kaç mazlumun duasýný almýþtý, Yedirip içirip hep bal akan peteðinden?
Düþünmüþler miydi ki, Hak hep Hayy’dýr, Baki’dir? O yüce daðlar gibi, dikine duran baþlar. Hikayeler muhtelif, tarihler farklý farklý, Satýrlar “Hüvel Baki”, “Hüvel Hayy” diye baþlar.
Burasý fani dünya, bizler istemesek de, Ölüm bizi edermiþ günde bir kaç sefer yad. Bakýnca sanýrýz ki, mezarlýk sessiz sakin, Eðilip de kulak ver, arþý kaplýyor feryad.
Hanýmaðalar, beyler, paþalar, feriþtahlar, Yiðitler, ihtiyarlar, yetiþkinler, bebekler.. Avuç açýp yollara dönmüþler yüzlerini; Her gelenden geçenden birer mevhibe bekler...
.ekremsama. Sosyal Medyada Paylaşın:
ekremsama Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.