Ağlama Diyorsun Ağlamam Gönül
Aðlama Diyorsun Aðlamam Gönül
Alaca karanlýk çöktü üstüme
Aðlama diyorsun aðlamam gönül
Güneþ doðmaz oldu bilmem kastin ne
Aðlama diyorsun aðlamam gönül
Bahardým kýþ oldum yazým kalmýyor
Gözler bakar kaldý yüzüm gülmüyor
Kimse halim sorsam derdim bilmiyor
Aðlama diyorsun aðlamam gönül
Kimseler bilmedi içime attým
Derdimle uyandým onunla yattým
Canýmý boþuna uðruna sattým
Aðlama diyorsun aðlamam gönül
Elim yüreðimde sesi dinlerim
Vuruþu gümletir durup inlerim
Sesim çýkmaz oldu neyi anlarým
Aðlama diyorsun aðlamam gönül
Soruyorum þimdi yerim neresi
Bütün varým baþla ayak arasý
Kalýcý olmuþtur gönül yarasý
Aðlama diyorsun aðlamam gönül
Hasreti içime gömdüm yanýyor
Korlaþýp duruyor durmaz kanýyor
Beni yaþ günümde bir kez anýyor
Aðlama diyorsun aðlamam gönül
Mürsel Adýgüzel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.