GÖZÜM

En azgýn çileler tanýyor beni
Burnum yerden yere sürter be gözüm
Geceler düþmaný sanýyor beni
Sabrýmý uykumu yýrtar be gözüm

Kimse dertleþmiyor resmin dýþýnda
Kalmýþken bahtýmýn kara kýþýnda
Periþan halimi görüp düþünde
Dilerim insafýn artar be gözüm

Yazgýmýz böyleymiþ deme içinden
Mektup yaz kor gönder alev saçýndan
Ben hüküm giymeden gönül suçundan
Cellât hasretinden kurtar be gözüm

Huzur firar etti aklýmý çalýp
Yer zaman boðuldu hayale dalýp
Ýmdat diye diye eskiyor kalýp
Ecel iki de bir dürter be gözüm

Kül etmeden senden medet umaný
Daðýt ocaðýmý basan dumaný
Gözünle gördüðüm nurdan ummaný
Mizan senle aðýr tartar be gözüm

Ýmanýn kendisi der de tadarýz
Mevla’nýn indinde aþkýn kadarýz
Bir gün emaneti teslim ederiz
Üstümüzü toprak örter be gözüm…

Sosyal Medyada Paylaşın: