Karanlýk caddede bir adam Dolunayla sarhoþ olan Onda kendini arayan Ýnsanlýðýn yittiði bir zaman Göz yaþlarýna boðulmuþ Karanlýðý içine gömmüþ Göz yaþlarým neden,neden Yere düþüyor diyordu
O caddede yürürken Belki kendini arýyordu Herkese dönmüþ soruyordu Ben kimim Neden buradayým Yine gözler dolunaya dönmüþtü Ýþte ben gerçekte oradayým
HUZULÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
huzuli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.