Güneþ çekildiðinde ay maviye teslim ve toprak griye büründüðünde/kadim dost gibi sarýlýp hançerimde kalan son kokunla hesaplaþýyorum ecel terim ak !
Ak artýk o’nun kutsal topraðýna yak þehrimi üþüten gözlerini anlamasa da benim ondan neden vazgeçtiðimi yýkýl git iyi niyet us’um yorgun bir kaldýrým taþý
Aðustosu özlediðimi anlat ona yalnýzlýktan ölüm kadar korktuðumu o beni kýzýl bir akþam üstü çayda þeker kadar istesin raký da su kadar eksik olayým yeter
Annemin kucaðý, fincanýmdaki dudak izim, sesim susun ! iðne deliðinden geçecek kadar inceldim aynalara bakmadan görebiliyorum gözüme kan oturduðunu
Söyleyin dudak bükmesin iç çekmesin ’iyiyim’ desin bileyim
Çiðdem Parlayüksel
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çiğdem P. Yüksel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.