Gözlerin
Seherde baþlayan bir akýn gibi,
Kalbin surlarýný yýkan gözlerin.
Gönle fýrlatýlan bir zýpkýn gibi,
Bu aþký kalbime çakan gözlerin…
Ruhumu kavuran, kor ateþ olup,
Çekilen çileye, derde eþ olup,
Bazen fokurdayan, bir güneþ olup,
Divane gönlümü yakan gözlerin
Sanki mevsimlerden ilkyazmýþ gibi,
Þeftaliymiþ gibi, kirazmýþ gibi,
Göklerden süzülen niyazmýþ gibi,
Ufka mahzun mahzun bakan gözlerin…
Bilmeden bu derde düþtüm düþeli,
Akar gözümden yaþ, boþanýr seli,
Körpe kulaklara küpe misali,
Kalbime yangýnlar takan gözlerin…
Kervan uðramayan bir hancý iken,
Sevda çekmediðim bir sancý iken,
Bütün bu hallere yabancý iken,
Beni halden hale sokan gözlerin…
Ahmet Öztürk Mollamehmetoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet öztürk m. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.