TAŞ DUVARLARIN ARDINDAN...

Senin hayat dediðin,
Benim külfetimdir, dostum!
Geçmiþ günden kalanlar tekerrürden ibaret,
Mahrum kalmýþlarýn hayat hikayesinde.
Takvimlere bakmýyorum!
Ýþim de yok saatlerle.
Bir meçhulün yolcusuyum!
Yüküm aðýr, dur duraðým yok!
Yüreðim, bedenime dar geliyor,
Sýðmýyorum hiç bir yere..
Bu bedel, emeðime yakýþmýyor, dost!
Ben yakýþmýyorum, bu taþ duvarlarýn ardýna
Dikenli tellere bir dolanmýþým ki; kördüðüm
Kaçýþým yok, kabulümdür!
Fütursuzum...

Adýmý, soyadýmý layýðýyla taþýmayý
Burada öðrendim ben, dostum!
Etiketimden gocunmuyorum!
Herkeste bir ben daha var, görüyorum!
Herkesten bir parça da ben de var!
Ýþte.. iþte! ben, sýrf bu yüzden susuyorum..

Yaðmur yaðar da; sesini duyarým bazen
Topraða düþen her damladan
Kokusu gelir burnuma özgürlüðün
Bir türkünün naðmeleri aðlar dilimde
Yüreðimde aðlar çocuk,
Ben ise; aðlayamam kaybettiklerime

Ve, ne vakit, kuþlarýn sesini duysam
Ocaðýmý özlerim dostum!
Sokaðýmý özlerim..
Saksýlarýný kireçle sývadýðým,
Boy boy sardunyalarým, þebboylarým,
Üstüne týrmanýrken dizlerimi yaraladýðým,
Dut aðacýmýn gölgesi uzanýr hayalime
Saðanak yaðmur gibi boþanýr hasret
Ve ben sýrýlsýklam boðuþurum kendimle
Hiçbir þeyin artýk bana ait olmama ihtimali
Bir musallat ki baþýma
Korkuyorum ben!
Ýþte.. iþte! ben, sýrf bu yüzden
Hiçbir þeyi özlemek istemiyorum!

ÜMRAN ÇUHACI_TEKÝRDAÐ

Sosyal Medyada Paylaşın: