sensizliðime aðlarken odama çekilmiþtim saatlerce aðlamýþtým yokluðuna birden odam küçülür gibi oldu duvarlar üstüme geliyordu nefes alamýyordum adeta hemen pencereyi açtým akþam olmuþtu dýþarýda yaðmur yaðýyordu önce seni düþündüm sonra intihar etmeyi sonra gözlerin aklýma geldi , vazgeçtim soðuk yataðýma uzandým cama vuran yaðmur damlalarý odamda ki hýçkýrýk sesini bastýrýyordu bir saða bir sola döndüm ama uyuyamadým üþüyordum sarýlacak kimsen yoktu sen bile yoktun ! peki ey sevgili neredeydin ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
kayp prenses Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.