SENSİZLİĞİ YAZMAK İSTEDİ KALEMİM

Sensizliði yazmak istedi kalemim
aslýnda kararsýzdý baþlarken
giden seni mi yazmalýydý
yoksa bende kalan seni mi ?

ne þekilde olursa olsun
neyi anlatýrsam anlatayim
hangi yönüyle bakarsam bakayým ayrýlýða
hepsi aynýydý hepsi ayný acýydý

tarifi yoktu
kelimeler yetersizdi
geceler hepsinde uykusuz
sabahlar her birinde yaný derece yakýcýydý

güne sensiz merhaba demek ne kadar zorsa
gecelere,,
sensiz düþlere dalmakta okadar zordu

sensizliði yazmak istedi bu kez kalemim
gidiþini geri geliþini
ayrýlýþlarý kavuþmalarý
ne aklýna gelirse
baðzen küfretmek
baðzen çaresizliðime aðlamak

anlatmak haykýrmak
bir nemzede olsa dindirmek hissedilen acýyý

olmadý ama
yapamadým
dindiremedim sensizliðin acýsýný
içimde yanan yangýný söndüremedim
söndürmeye yetecek hiç bir þey bulamadým

sensizliði yazmak istedi kalemim istedi de
kör oldu gözlerim
sustu haykýrýþlarým
sustu yüregim
sustu sensizlik
sustu sokaklar
evler odamýn dört duvarý
gözyaþlarým sustu her biri

yazmaz oldu kalemim
ben inat ettim o yazmadý
ben inat ettim yazmak için anlatmak için
o inat etti
tükendi bitti.............

VE SONA ERDÝ HER BÝR KELÝME
24,10,2010


Sosyal Medyada Paylaşın: