MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Babalar ve Oğullar
İsmail Topkaya

Babalar ve Oğullar



1
artýk
ölümler bile yetmiyor,
ölümler bile
artýk
yaþayanlarý birleþtiremiyor.

2
onur
ve biraz da gurur
beceriksizlikle birleþirse
onlardan
acý ve keskin bir yalnýzlýk doðar...

katlanýlýr gibi deðildir
yalnýzlýk boðar

ve ol hikaye budur ki;
böylesine bir þansýzlýk
oðula
bir hayli koyar...

3
Ben hayatta en çok babama üzüldüm
Onun
Bir türlü gerçekleþememiþ
Hayallerine / umutlarýna
Üzüldüm
Bir de çaresizliklerine
Ve yalnýzlýklarýna.
Bir kirpi yavrusu misali babamýn acýlarýyla büzüldüm
Çoðu zaman sýtma tutmuþ gibi üþüdüm

Elimden gelen yetmedi
Sanki
Durmadan küçüldüm / küçüldüm
Ben hayatta en çok babama üzüldüm

4
Ben
Bu kadar üzülmezdim inanýn,
Bana bu kadar
Aðýr gelmezdi ölümü Babamýn,
Eðer yaþamamýþ olsaydým
Martýný ve nisanýný þu baharýn...

5
Sen gittin
Acýlarýmý içimde dönüþtürdüm
Ayaktayým

Gerçi
Kah dardayým
Kah sokaktayým
Kah aðlamaklýyým
Ama
Ayaktayým

6
Ne kadar da önemliymiþsin meðer,

Göçmen bir kýrlangýcýn sonu olur
Yuva yapacak bir yer bulamazsa eðer..

7
Bir insan ki;
Hepsi masum, hepsi doðal
Bir kaç þey ister hayattan,
Bir hayat ki;
Eþiyle dahi bir arada olma saadetini esirger o insandan.

8
Güzel þeyler istedi hayattan
Hepsi de doðal þeylerdi
Masum þeyler
Lakin mutlu olma sanatýný bilmiyordu
Bir çoðumuzun da bilmediði gibi,

Güzel þeyler istedi hayattan
Lakin
Hayat da ona karþý hoyrattý en azýndan
Çabalamadý da deðil hani
Ama mutlu olma sanatýný bilmiyordu
Yakalayamadý bir türlü hayatý yakasýndan
Hiç olmazsa paçasýndan,

Þimdi bakýyoruz sadece arkasýndan
Bir varmýþ, bir hayalmiþ.

9
Kanser hücreleri yayýlýrken
Mesane katmanlarýndan vücuduna
Ýþte böyle ayakta bir ölüm yakýþýrdý sana

Onurlu
Yalnýz
Ve adam gibi bir adama

Kanser hücreleri yayýlýrken
Mesane katmanlarýndan vücudunun bölümlerine
Erime ve bitme meþguliyetinde
Ve belki
Gizli kalmýþ bir yaþamýn mahremiyetinde
Ve de
Dönüþü olmayan bir gidiþin hassasiyetinde

Artýk þimdi
Bir kitabýn önsözünde
Ve belki sonsözünde
Kimbilir bir salyangozun büzüle büzüle yürüyüþünde
Ve de zaman denilen bilinmezliðin bir yerlerinde

10
ölüm sana hiç yakýþmadý
sen
ölmeyecek kadar naif bir insandýn

koskoca adamdýn
sürekli ve genç hayaller kurardýn
bu kadar yaþam düþkünü
sen
kendin bile
niye öldüðünü anlamadýn

11
her þeyiyle sen olan
tekil yalnýzlýðýný
geçmiþten bu güne dek
ýsrarla sürdürdün

çoðul hüzünlerinden
kendini yarattýn
artýk ölsen de gam yemezsin
çünkü öldün

yürüdün
yürüdün
hep yürüdün
pervane misali dönüp durdun
salt içindeki tekil yalnýzlýðýnla
bir bütündün
belki bu yüzden yaþlanmadan öldün

naif sefalar sürdün
naif planlar kurdun
belki bu yüzden yaþlandýðýný hiç belli etmedin

çoðul kaygýlarýndan
çýrpýna çýrpýna
ancak tekil bir yalnýzlýk imparatorluðu kurabildin
çoðu zaman
þu koskocaman evrende
nefes alacak boþluk bulamadýn
ve boðuldun

artýk ölsen de gam yemezsin
çünkü öldün

12
gidiþin gidiþ deðildi
biliyorsun
böyle olmazdý
bu þekilde gidilmezdi
her seyin bir zamaný
bir yakýþaný vardý

insan
biraz olsun hissettirirdi gideceðini
beklenmedik oldu
peki þimdi ne oldu
herkes bir yerlere savruldu
topu topu kaç kiþiydik þunun þurasýnda
yangýn yeri gibi kalakaldýk acýlarýn tam ortasýnda



Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.