Elveda kalemlerim, elveda kâðýtlarým
Elveda elemlerim, elveda aðýtlarým
Bazen mýzrap oldunuz, deðdiniz gamteline
Bazen de kapýldýnýz, gözlerimin seline
Nice sýrlar paylaþtýk; kâðýtlara aðladýk
Kýzgýn demirler gibi gönülleri daðladýk
Kilim gibi oldunuz, aþklarýmý dokudum
Cümlelerde yârime, beddualar okudum
Sayfalar liman oldu, bazen hýrçýn ruhuma
Bazen de yuvarlandým, derin bir uçuruma
Boþluða tam düþerken, kalemlere tutundum
Yumuþacýk kâðýtlara hep düþmekle avundum
Sayfalar ayna oldu, karanlýk âlemime
Bir narsist gibi baktým, o ikinci kendime
Bazen tiksindim ondan ve kâðýtlara kustum
Dünyadan kaçýp kaçýp arkalarýna pustum
Yelkenimsiniz dedim, bembeyaz sayfalara
Kalemler kürek oldu, hayâlim tayfalara
Yelkenlerimi açtým, küreklerimi çektim
Aslýnda bu seferden, ben hiç dönmeyecektim
Düþünce deryasýnda, dolaþan bir korsaným
Ben bu sisli deryada, yapyalnýz bir insaným
Ne martýlarým vardýr, ne de köhne bir limân
Ne de Ay ve yýldýzla, müzeyyen bir âsýmân
Balýklar yakalayýp, tekrar attým denize
Ve kalemden oltamý, kýrdým vurup da dize
Elimde kalemlerle, ilhamlarý bekledim
Bazen bir çocuk gibi onlarla emekledim
Ýlk sizlere söyledim, âþýk olduðum kýzý
Ýlk sizlere dertlendim, sevgilimdeki nazý
Her terkediliþimde koþup size sarýldým
Ben sizlere deðil ki gidenlere darýldým
Lisânýmý anlayan bir insân da kalmamýþ
Yazýlanlardan kâri, bir hisse de almamýþ
Dudaklarým okuma; el, yazma tiryâkisi
Son kez görüyor sizi, bu gece her ikisi
Cümleleri yazarken, düþünürdüm ne desem?
Aðrýyan bir baþ oldu, düþünmekten tek hissem
Okumak, yazmak boþ iþ, be Soner’im, aðlama!
Seni kimse anlamaz, öyle boþa çaðlama!
Kalem yatar masada, âdetâ musallada
Bir matem havasý var, dolaþtýðým odada
Kalemim yalvarýyor, âciz bir bebek gibi
Kanatlarý kýrýlmýþ, küçük kelebek gibi
Ellerimi özleyen, yavrumdur sanki kalem
Uzanýp tutamamak, bana büyük bir elem
Size veda edecek, konduðunuz kalemlik
Bana çay dökmeyecek, bir daha isli demlik
Sizinle dertleþirken, beklerdi demli çaylar
Böyle geçti gitti âh, yaþamadýðým aylar
Dostum bilmez sýrrýmý, inanýn sizin kadar
Ben ne yapayým herþey, ancak buraya kadar
Þimdi veda zamaný, býrakýn ellerimi
Bu veda anýnda da silmeyin gözlerimi
Ömrümde üzülmedim ben bu kadar inanýn
Ömrümde aðlamadým ben bu kadar inanýn
Sizden sonra sevemem, ben asla hiçbir þeyi
Sizin kadar sevmedim, Fatma ile Ayþe’yi
Yirmi yýllýk dostlarým! sizden ayrýlmak çok zor
Bu veda bu adama, bu kitapkurduna kor!
Elveda kaðýtlarým! elveda kalemlerim!
Ýþte þimdi bitiyor, bütün o elemlerim
Elveda dostlarým!
Elveda sýrdaþlarým!
Elveda sevgililerim
Elveda...
Elveda...
Elveda...
Soner Çaðatay 23.10.2010 / Wuppertal
Kelimeler:
Narsist: Suda kendi güzelliðine aþýk olmuþ kiþi.
Balýklar: Bundan kastým Ýlham ve Fikirler
Âsýman: Gök
Müzeyyen: Süslü