Nar Taşından!
Nar çiçekleridir,can çiçekleridir
Çocuklar annelerinin
Doğarlar tomurcuk dudaklar
Çiçeklenirler gün be gün
Kelebek dokunuşlarıyla koklar
Anneler...
Büyürler genler ağır basar
İklimler gibi değişiverirler
Donarsın Sibirya soğukarında
Gözlerin üşür,kalbin sızlar
Ben mi büyüttüm
Ben mi sevdim
Ben mi uykularımı unutttum
Çocuklarımız büyümüşlerdi,varolmuşlardı
Kendi kendilerine
Filezof olursun hayatın kitabında
Ah bu yaşadıklarım masal dı masal
Der anneler
Sırtına yüklediği heybesinde
Yılları taşır ağır ağır
Üşüyordur ruhu
Seyyah olur kaleminle
Yirmidokuz harf çocuklarıdır artık
Soğuk iklimlerden sonra
Yüreği sızlar kar çiçekleri gibi
Sevgisi asla paslanmaz annelerin
Hep sever hep sevecektir
Nar bahçelerinde gezer durur
Kızıl nar goncalarına baka baka
Ve bir gün
Uzak ülkede yaşayan arkadaşından
Nar taşından kolye alır
Öyle sevmiştir ki ;
Nar taneleri boynunda
Tenine değdikçe
Çocuklarının seslerini tek tek duyar!
Oya Gedik
Galata kulesi/2005
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.