burasý tutkularýn çýldýrdýgý cehennem adasý,
her hýrçýn dalganýn salýnan mevzisinde umutlarým,
karanlýk voltasýn atarken kumsallar üzerinde,
üzerimde binlerce yýldýz,
ansýzýn gözlerime takýlýp kaçan ay.
ve yapa yanlýz ben,
kipriklerimin ucundan kumsal düþen yaþ.
bilsen ne kadar agýrdýr karanlýkta aglamak,
bilirsin ki karanlýktan korkan bir cocugum,
bugün döþeðim kumsal,yorganým yýldýlzar,
ama çok üþüyor bu çocuk,
sitemimi çok görme sevgili.
kucagýmda yetim klmýþ bir aþk uyuyor.
bagýramam nara atamam.
bilirsin ben bagýramam nara atamam.
içerime nefesin yerine karanlýk doluyor,
dilimin ucunda öldürmediðim ismin,
aklýmdan atamadýgým cismin.
seni unutamadýgým için
kalbimi mazur gör sevgili.
burasý son durakmýþ sevgili,
senden beni aldýgýmda anladým.
anldým ve þimdi de aldandým ,
sesim çýkaramam kusuruma bakma sevgili
kucagýmda öksüz bir aþk var.
uyanýrsa gözlerin kör olur dilin lal olur,
dedim ya sevgili burasý sondurakmýþ,
yaþayanlar anlamaz ölüler ne eyler,
çok kýzdým kalbimi mazur gör sevgili.