ortopedik bir saðanaktý,camdan kuþkuyla sýzan
içinden aðlayan bir yürek gibi,her karýþ çatlaðýný kurþunlayan
vuruyordu kendini gam
vuruyordu
rahvan atlarýn tersi kokusu burnuma
taþýyordu
kýyýlarýna debisinin fazlasýný kusan uzak doðu nehirleri
zamanýn mazgalýndan düþen tüm yitikler, sere, serpe
içinden ayrýlýk süzülen bir þiirin en sol cenahý gibi
sanki Rabbin þükrüne sýðýnan bir garip serçe
aðýdýný sulayan pýnarlar tekrar yeþile döndüðünde
heyecan sabrýn üstünü baþýný yýrtar bir vakit
iþte,buselik bir eda tüttüðünde gýrtlaðýmda...
Bekle beni gece giyinmiþ gözlerinle,sakýn uyuma...!
sultayý askýya aldýðýnda can damarlarým
hürriyetinden baðlý zincirinden kurtulduðunda palamarlarým
özlemin, istiharede meþgul çalmadýðý bir akrep kýskacýnda
içinde ak sakallý dedeler ,iremli rüyalar saçlarýný okþar vakit
sadece oyuncak bebeklerin aðladýðý diyarlardan
lâlelerin dik büyüdüðü coðrafyalar getireceðim sana
ölünce, ömürlerin bitmediði ,yaþam kuþanmýþ dünyalardan
pejmürde sesi_aksaný kesildiðinde içimdeki o hazin flütün
ne neyzen kalýrsa içimde iþte ,ne helâli anamýn o ak sütünün
ürperen tüylerim, sarý çiçekli gündöndüler gibi ýþýðý emdiðinde
iþte seni ilk gördüðüm gün gibi ,güneþ gibi üzerime çöktüðünde
bekle beni,bölünmüþ mýþýl bir uyku arasýnda, sakýn uyuma..!
arama...
bir gözüne dünleri doldurmuþumdur, bir gözüne seneleri
ecel denen o zamansýz bilmeceye...küllerimi!
arama kendini...
ama,sönerse içindeki yangýndan kývýlcým
anarsan bir gün ,o kapý pervaz ve ölçüden muaf arsýz deliliklerimi
_ki; deli gibi deðil ,delirircesineydi_
anlarsan kadrinden büyücek biçilmiþ o kýymeti!
düþlerime kýyam eder secdelerimde ara kendini...
hecelerimde...
ki;hasret baltalarýný bilerken,bozdurmuþtum aslýnda
ahmak uçuran bir çift toz pembe gamzeye seni...
’’ben katmýþtým sana biraz,öyle sevmiþtim seni
çünkü sen de bensiz;o kadar güzel deðildin hani’’
ve;
meneviþ kokulu kehribar bir talkým býrakýyorum sana
dünyevi kelamlarýn beþ para etmez o saltanatýný
mânevi bir hengâmenin,ikramsýz izzetli o yetmiþikinci burcunda
ki; simyasý hasretten porselen bir huþudur, derzi özlem boyalý hýnçla...
ya üfle o zaman kandilimi ,ki bu ateþi sen koydun baþýma
ya da hiç tanýmadan el salla kapalý gözlerle!
saf duranlara bön bön bakan o musalla taþýna...
ama sakýn uyuma...
TopraðýnSesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.