Nimetin Vebali

Ey insan kendini hayal et
Bir Afrika köyünde
Bir küçük kulübe
Ve baþýnda annen,
Ya da sen annesin.
Kucaðýnda yavrun
Elleri kibrit çöpü kadar siyah, ince
Ve dudaðýda bir söz cýlýz ve derinden
Anne acýktým...
Derinden yaralar bu söz
Bir lokma yemek
Bir lokmacýk insan.

Bak, düþün ne kadar nimet içindesin;
Bunlarý görmek için, bir hastanenin koridorlarýnda
Ölümün bir kapýdan, bir kapýya dolaþtýðýný mý görmelisin.
Yoksa bir iþkencecinin sadist ellerinde,
Çýðlýklar atan bir insan mý istediðin.

Daha geçen zaman o büyük savaþlar
Açlýk ve kýtlýk içinde bir dünya
Bir dünya insan vardý.
Þimdi ne büyük zenginlik içindeyiz.
Peki neden,
Neden bu duyarsýz kalplerimiz...
Hiç mi, hiç mi içinde his kalmadý?
Her þeyi sanal mý anlýyoruz?
Ne zaman canýmýz yandý
O zaman mý Allah diyeceðiz.

Demem o ki
Ýnsan nankör bir varlýk
Kim ne derse desin insan bu
Çok çabuk unutan varlýk.

Ya Rab bizlerin,
Tasavvurlarýný Tevhit üzere deðiþtiren
Geçici zevk ve acýlara kanmayan
Sana varmak için çizdiðin dosdoðru yolunda
Direnerek sabýrla yürüyen
Aklýný kullanan, sevgisini büyüten
Ýmanýn imkan olduðunu bilen
Senin uðrunda ölmeyi deðil
Yaþamayý önceleyen
Ýmanýn bir madalya gibi gururla taþýyan
Örnek olarak yaþayan müslüman kullarýndan eyle,
Amin Amin Amin...

(Ekim 2010 Ýstanbul)

Sosyal Medyada Paylaşın: