GİDİŞİN…
GÝDÝÞÝN…
Gidiþin sonudur mutluluðumun
Ümidim kendini vurur yollara
Durduk yerde uçurumlar çýkar
Sýk yarýklar derin vadiler çýkar
Yalçýn daðlar çýkar birden önüme
Bir türlü etkin kararlar alamam
Bir türlü istikamet veremem yönüme
Bir avaz yükselir dik yamaçlardan
Gönlümü bitevi korkular kaplar
Sen ki hançerini bana saplayan
Ve kaçarak giden peri kýzýsýn
Sen ki baþýmdaki bu koca göðün
Gözlerimi alan tek yýldýzýsýn
Hasret tuzlu bir okyanus olur
Ýçtikte yakar, kavurur insaný
Çýrpýnýr yürek, her yaný alýr titreme
Sanki bir gayzerin kaynama aný
Hiç yaþanmamýþ olmasýný istersin
Uyumak, uyuþmak, unutmak istersin
Hatýrlamamak istersin her þeyi
Ne çare geri döndüremezsin zamaný
Ýkbalin tüm boðucu pusuna raðmen
Bir küheylan kanatlanýr gönlümde
Koþturmak ister sana doðru
Parçalanýr yüreðim nalçalarý altýnda
Nar çýkar feryadýmýn ardý sýra
Sense ancak duyarak uzaklardan
Derin bir iç çekerek ürperirsin
Aman ha yaklaþma sevgilim yanarsýn
Aman ha yaklaþma erirsin
Oysa ey gönül yýkan sevgili
Ýçimdeki bu küheylaný koþturan
Durduk yerde içimi böyle coþturan
Þimdilerde beðenmeyip ters yüz ettiðin
Bu samimi teklifi hiç yoktan oluþturan
Senin o ela, senin o þehla gözlerinin
Kesin emri deðil midir
Ýhsan POLAT 17.10.2010 Ýspir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.