Geceyi dinliyorum Þu uçsuz bucaksýz þehre Bakan gözleri izliyorum. Elimi yüreðime koyuyorum, Aniden ayrýlýyor elim yüreðimden; Ben buna dayanamýyorum. Düþünüyorum; Rabbim kudretine þükürler olsun. Ve özlüyorum; Benim SANDIÐIM HERKESÝ! Ve üzülüyorum; Benim SANDIÐIM HERKESE!
Biri, þimdi bir hastane köþesinde viran! Biri, yapraksýz aðaca aðlayan Biri, boþ sokaklarýn toz kokusuna karýþan! Biri, dost dost diye kývranan! Kim bilir nerde þimdi her biri!?!
Umulmadýk yollarda karþýlaþmýþtýk bir zaman. Þimdi o zaman oldu ”unutulan” zaman! Hiçbir þey tesadüf deðildi, Lakin herkes gerçeði görmezden geldi… “NEDEN?” dedim! NEDEN? Þimdi bakýyorum da olmadý hiçbiri cevabýma neden!!!
Geceyi dinliyorum. Karanlýða saplanmýþ insanlar saklanýyor; Ben,huzuru buluyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ebru Altın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.