son gidiş

Simsiyahtý,buzdan soðuktu yüzler
duygular da giderilmiþti pürüzler
ki ayaklarýn bastýðý yerde izler
karanlýðý delip yavaþ yavaþ gidiyorlardý...




bakacak halde deðildi gözleri
bir elvedayý kaldýramadý dilleri
sadece hoþçakal diye sallayýp elleri
ardýndan yumruk yapýp sýkýyorlardý...




güneþin sarý rengi saçlarýna vuruyordu
gözlerindeki ahenk yeþili deliyordu
kalpten kalbe belli biþeyler akýyordu
akan yaþ yanaklarýndan süzülüyordu...



onca yaþanmýþlýklarý hiçe sayarak
tüm yanlýþlarý, doðrudan üstün tutarak
giden mutlu günlerin ardýndan bakarak
herkes yolunu çizmiþ yavaþ yavaþ eriyorlardý...


01 04
Sosyal Medyada Paylaşın: