BİR BARDAK ÇAY

Üþütüyor bu yanlýzlýk haziran gecelerinde,
Buz tutuyor ümitlerim kýrýk dökük.
Titremekte bedenim sýtmalý hasta gibi,
Yanlýzlýgým çay gibi demlenmekte bu uzun gecelerde.
Servis yapmaktayým ayrýlýklara bardak bardak.

Gecenin karanlýklarý karþýlamakta yanlýz düþlerimi,
Kayýp ediyor hülyalarýmý karanlýk sokaklar.
Piþmalýklarýmý düþünüyorum en acýmasýzýndan,
Çiseliyen yagmur ýslatýyor rüyalarýmý.
Karanlýga inat olsun diye yanýyor bir sokak lambasý,
Renksiz ve cansýz.

Karanlýgýn perdelerini çekiyorum pencereme,
Dalýyorum bir kez daha sensiz hayallere.
Bir gemiye binip ayrýlýyorum bu þehirden,
Mavi denizlerde gözlerini görüyorum,
Ellerinden tutup koþuyorum bir gelincik tarlasýnda.
Saçlarýna taç yapýyorum çiçeklerden..

Uçurtma uçurtuyorum vurmasýnlar diye yüksekleren,
Bir dag baþýnda oturup seni düþünüyorum,
Þafak sökerken yanlýzlýklarýmý unutup,
Bir bardak çayda buluþuyorum seninle.
Bir bardak çayda iki þeker gibi eriyip,
Yine bir bardak çayda demleniyoruz birlikte,
Bir bardak çayda içimizi ýsýtýp,
Yeni bir aþka merhaba diyoruz....
Þair Cengiz Yýlmaz

Sosyal Medyada Paylaşın: