BÜTÜN AŞKLAR ÖLÜ DOĞAR

Aslýnda,
Bütün aþklar sancýlý, biraz da ölü doðar..

Öyle deðil mi?
Bulduðunu zanneder, sýkýca sarýlýrsýn ona..

Ya sonra?
Sonrasý malum, istisnalarý yaþar, o da kime düþer?

Ya diðerleri?
Diðerlerinin ömrü kýsadýr, kimi anlýktýr, kimi bir gecelik..

Sonra?
Ýstikamet aþklar mezarlýðýdýr, kaybolan aþklar oradadýr..

Biten aþklar,
Tek baþýna gömülür, yalnýz baþýna yatarlar toprakta..

Terk edilmiþlerdir onlar,
Ne arayanlarý vardýr, ne de soranlarý..

Ya sen?
Senin doðuþun mucize, ölü doðmadýn, canlý ve hayat doluydun..

Sen,
Hayatýma ýþýk, bir güneþ gibi doðdun..

Evet sen,
Alnýma yazýlmýþ kaderimdin, istisna olarak yaþadýn..

Ve..
Bana düþmüþtün, o þanslý bendim iþte..

Yani,
Biz var oldukça bu aþk yaþayacak, ölmeyecek..
Aþklar mezarlýðýna gitmeyecek..


ÖMER DOÐANLI
(Ýstanbul – 19/10/2010)