Bir kabusla uyanýyorum Gecenin ta orta yerinde Havlayan it sesleri týrmalýyor kulaklarýmý Beynimi kemiriyor karmaþýk düþünceler Kahrolasý uyku uðramýyor gözlerime Saða dönüyorum belki...... Sonra sola Kalkýp Lavoboya koþuyor Uzun uzun aynaya bakýyorum Sanki katran gibi ýþýklar Alnýmda kýrýþýklar Buz gibi suyu yüzüme çarpýyor sonra........ Ben aynaya ayna bana bakýyor Dalýyorum....... Neden sonra kendime geliyor Ve masama yöneliyorum Acýlarla demlenmiþ çayýmdan Son bir yudum alýp Boylu boyunca uzanýyorum Ve mazime dalýp Atime ýþýk tutuyor Ürperiyorum. Yeniden yaþýyorum hatýralarýmý Heyhat! Hayat denen þey bu mu? Kara katran geceler Esir alýyor ruhumu Deli danalar gibi dolanýyorum odanýn ortasýnda Daralýyor ruhum Ümitsizlik kafesinde Kulaklarým bir yandan Ötecek horoz sesinde Derken......... Ýmamýn yumuþak kadife sesi Kurtuluþa çaðýrýyor herkesi Rahatlýyor ve seccademe koþuyorum Sanki bir huzur deryasýnda Meleklerin kanadýnda Sonsuzluðun sahibine uçuyorum Ve.......... Kimsesizlerin kimsesi Sevgiliyle buluþuyorum.
Ýlhan Keçeioðlu 2000
Ýlhan Keçelioðlu ] Sosyal Medyada Paylaşın:
deliyürek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.