GURBET

Ok vurup sineme yaralar açtýn,
Yetim yüreðimi bitirdin gurbet.
Peþinden koþtukça uzaða kaçtýn,
Dönülmez yollara götürdün gurbet.

Bir an kurutmadýn nemli gözümü,
Çileye ram ettin, yaktýn özümü,
Muhannet kapýya döndüm yüzümü,
Bahtýmýn tahtýna oturdun gurbet.

Nice günler saydým aylara bedel,
Nice aylar saydým yýllara bedel,
Takvimler tükettim binlere bedel,
Yok ettin ömrümü, bitirdin gurbet.

Sonsuzluk ufkunda yoruldu düþler,
Keyfince kuruldu bitmeyen kýþlar,
Her yeni þafakta bir ümit baþlar,
Sevdamý sonsuza yatýrdýn gurbet.

Hasret ateþiyle daðlandý tenim,
Zincirsiz, urgansýz baðlandý yenim,
Vuslat özlemiyle kavrulan benim,
Varýmý, yoðumu batýrdýn gurbet.

Ömür kapýsýnda yollarým yorgun,
Gönül kafesinde yüreðim sürgün,
Sel olan gözyaþým kendine dargýn,
Hasreti kapýma getirdin gurbet...

Rabia BARIÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: