Elimi uzattýðýmda tutan kiþinin sen olmasýný istemiþtim. Her gözümü kapattýðýmda karþýmda olan seni,her gözümü açtýðýmda da karþýmda görmeyi dilemiþtim. Yastýða baþýmý koyduðumda,vardýðým o dipsiz bucaksýz huzura sende var demiþtim. Ama ben þimdi, o hayal kýrýklýklarý uçurumunun kenarýndayým. Ve yanýmda kaðýt kalemimden baþka hiçbir þey yok. Arkamda bana "ben varým,herþey güzel olucak" diyen kimse yok.
Her nefes alýþýmda,her kalbimin çarpýþýnda bir adým daha yaklaþýyorum uçuruma. Bir adým daha yaklaþýyorum sonsuzluða. Belki de o eþsiz huzura,tek baþýma koþuyorum. Belki de acýmý sadece meleklerle yaþýyorum. Belki de sen ittin beni yanlýzlýða,bilmiyorum..
BsraK
Sosyal Medyada Paylaşın:
BsraK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.