SEN SESLENDİN SANKİ YAĞAN YAĞMURUN ORTASINDA...

Yanlýzlýðýmýn sesi bozuldu,cama hýzla vuran yaðmurla,
Yan tarafta bir konak içinde can arkadaþým Yiana,
Önümde cevizden bir masa yanlarý altýn rengi tonunda,
Mutfaktan seslendi Þehriban kalfa elinde kahve fincanýyla,


Belkide ayýlmazdým,kahve içermisin hanýmým diye sormasa,
Belli etmeden kibarca,tamam,dedim koyabilirsin masaya,
Tam o sýrada bir þimþek,ortalýk büründü bembeyaz ýþýðýna,
Sen seslendin sanki yaðan yaðmurun tam ortasýnda,


Yine dedi,ne çok kaðýt hanýmým buruþanlarý yerden topladým,
Elbiselerin ütülü demincik astým,bir dolu yemek hazýrladým,
Ah caným hanýmým,yine dalmýþsýn,bense boþuna anlatýrým,
Seslendi Þehriban kalfa duyduðumda öfkelendim o hýzla,


Ah caným dedim özür dilerim,bana neler oluyor korkuyorum,
Kasvetli yine simsiyahýnda sokaklarým,yaðmur yýkar ben dalarým,
Bazen ben ben olmaktan çýkarsamda,bilirim kýzarsýn,hemen toparlanýrým,
Sen,sen seslendin sanki þu krizantem ekili bahçenin yamacýndan..

SEN SESLENDÝN SANKÝ SEN SEN..
ELEFTERÝA GÜNLÜÐÜ
BÝNAY SEYMEN
17.10.2010
Sosyal Medyada Paylaşın: