Þu tükenmiþ ömrümde En yakýn dostlarým Siðaram ve tükenmez kalemim oldu. Biri senin gibi, Ömrümden çaldý. Diðeri benim gibi Mürekkebini akýttý, aðladý.
Ne zaman, Göz kýrpan bir yýldýz görsem Sen düþersin bi çare aklýma Gök arþa, Gece, gündüze Ben ise: Gül yüzünü seyrettiðim Semaya aþýk.
Çalýnca telefonum Yüreðim çarpar bin bir umuda Ýçime dolan huzura sorarým Arayan O muydu? Diye. Hani ekmeðim, aþýmdýn Hani söz vermiþtin bana Mahrum etmeyecektin. Cemalini gözlerimden
Oysa Sensiz geçen her günüm yýl oldu Altýn iðneyle iþledim ismini Nakkaþ gibi yüreðime
Þimdi Nerde bir deli divane görürsen Bil ki O benim Dalýndan kopan Kuru yaprak misali Bende dalýmdan kopup Topraða düþeceðim
Ecel hatýrýmý sormadan Gözlerim kapanmadan Rüzgara tutunda gel Seni son kez göreyim Yaðmur ol Yýka tenimdeki Ayrýlýðýn isli kokusunu,temizleneyim. Bilki; Seni mahþere kadar bekleyeceðim...
Kul düþünce
Þiirime sesiyle yorumuyla hayat veren Sessiz Peri hanýmefendiye sonsuz teþekkür eder saygýlar sunarým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
kul düşünce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.