Kendimi kandýrmanýn zirvesindeyim, Ellerimde bir tutam papatya Yalandan sevmiyor, seviyorum söylüyorum Gerçeði aramak deðil yalan Yalandan sev diyorum.
Ýçin istemez ya, Karþý durur yalýn gerçeðe; Güneþ diyor dostum Yakmazken yeþil yapraðý Ateþler doðurmakta sözlerin Yalandan bir hayattan bakarken Gerçeði görmeli: Sen ben hepimiz Yalan deðil gerçekten Yaratan Allah’ý sevmeliyiz.
Ah aklýmý, kalbimi söküp yerinden Vahyin derin sularýnda yýkamak var ya... Yalan deðil gerçekten Rabbin tenezzül ettiði insan Böylesi Rabbine, kendine nasýl yalan söyler Kendini nasýl kandýrýr. Maddeymiþ, tesadüfmüþ, yoklukmuþ yalan Varlýðýna inanmayan insan Yalan olmayacak bir aleme yürümekteyiz; Dur ve irkil Bunca düzen içinde Tekbir Allah var Nankörlük bir taþa bile yakýþmaz Bu koca anlam senin için/de var.
(Ekim 2010 Ýstanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.