kaç çocuk maviye ve yeþile baktý gözlerinde el salladý içinde kýrmýzý ruganlý fahiþe oldun gülüþün resmini çizemedin kurumuþ bahçelere uçurtmaya verdin düþleri hiç bilmediðin sokaklardan geçtin lili marlen duruyordu lambanýn altýnda
nesnelerin sahneye indi çoðul kelebeklerin güneþi açtýrdýn eteklerinde sonra düþürdün uçurumdan hüzünlü iðnelerin tenine sonsuzluðu dikti
bazen eylüldü yüzün her akþam gün uçurdun tesbih ucundan gün kondurdun yeniden tellerdeki kuþlarla
ah deðirmenler nani’m dedin hatýralarý öðüten zamandý çekip gidemedin seranderlerin altýna patikada yürüyen çocuk büyüdü çalkantýlý denizin yakamozu ayazýn vurduðu karayemiþ huzursuz bulut gökyüzünde hummalý hastalýk yapraklara serili gözkapaklarý zamansýz duraksamýþ dünyanýn þaþkýn insaný tabutun içindeki göktaþý çýðlýk –çýðlýða kalbindeki yansýma mah ile söyleþen toprak su ve ateþ
gitme uzaklara deli kýz gökyüzündeki kuþlarýn dansýný gözetler bir aðacýn tekliði birazdan söndürür mumlarýný kent sessiz mezarda uyursun haberci kuþlar bildirir bulutlara telgrafýn tellerinde hanýmeli kokularýný
Uyumazsýn yaðmurda boncuk sýraladýn yýldýza kirpiðini tuz kuruttu rüzgâra verdin kendini uzun bir yolda kar yaðdý hafifçe beyaz tül içinde kalabalýklarý görmedin söz düþmedi tek kelime sessizlik sýðýnaðýnda þiir doðurdun
Aysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertiğnedenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.